Ik ben fortysomething, mama, partner, werknemer, zaakvoerder, dochter, zus, leerkracht…

Ik ben absoluut geen superwomen, maar net als vele andere vrouwen vervul ik vele rollen.

In mijn verhaal maak je zowel met mij als met mijn lijf kennis.

We stellen ons even voor.

De korte samenvatting kan u vanaf hier beginnen lezen:

Je kan kiezen voor de shortcut of the full monty 😁

Ik en mijn lijf dat is een pakket-deal. We zijn voor elkaar gemaakt, maar lijken soms eerder veroordeeld tot elkaar. We begrijpen elkaar niet altijd even goed en vinden elkaar niet altijd even tof 🙄 Er waren levensfases waarbij onze verstandhouding zeer slecht was en ik door gebrek aan informatie, advies, begeleiding maar vooral door gebrek aan bewustwording en zelfzorg niet de beste zorgverlener was voor mijn lijf. Maar als het erop aan komt, dan willen we het beste voor elkaar. En gelukkig heb ik na vele omzwervingen de manier gevonden om als 40+ madam te doen wat ik moet doen om zo goed mogelijk voor mezelf én voor mijn lijf te zorgen 🤗

Twintiger: Not on speaking terms 🤐

Life goes on and so did we. We werden zwanger, mijn lijf en ik deden keihard ons best. Maar de zwangerschap en bevalling liepen niet van een leien dakje. Maar hé er kwam een gezonde dochter ter wereld, de rest doet er toch niet toe! Er werd weinig of zelfs bijna geen duiding gegeven, mijn lijf en ik herstelden en stelden vooral niet te veel vragen. Ook niet aan elkaar.

Dertiger: Wake up call ⏰

Gewicht werd tijdens de zwangerschap meer en meer een issue en ik geef toe, ik liet me wat gaan. Ik kreeg van mijn man een liefdevolle schop onder de kont en mijn lijf en ik zijn hem daar tot op vandaag dankbaar voor.

Ik zocht een ‘how to’ en kwam bij Weight Watchers terecht.

En weet je wat? Mijn lijf en ik waren stilaan weer ‘on speaking terms’ onze LAT-relatie werd een innige stabiele relatie, we werkten samen en boekten resultaat. Er kwam bewustwording, een transformatie, aanvaarding en een constructieve, liefdevolle relatie waarin geluisterd en gecommuniceerd werd. Mijn lijf en ik werkten voortaan als een team.

Dat teamwork ging zo goed dat ik mijn professionele bezigheden die toch al draaiden om zorg- en dienstverlening uitbreidde met coaching. Yep, ik had de smaak te pakken en ik had bovendien wat te vertellen en te delen. Ik wist waarover ik het had en was er zeker van dat mijn verhaal anderen kon inspireren en helpen te transformeren.

Veertig: Happily ever after, NOT! 😫

Jarenlang ging het goed en aanhoorden mijn lijf en ik elkaar, alsook de vele verhalen van anderen.

Mijn lijf en ik waren één.

Tot ik als prille veertiger moest vaststellen dat onze eenheid wat barstjes vertoonde. Ik pikte de signalen op van mijn lijf, maar had geen flauw idee waar deze vandaan kwamen.

Ik bleek ongemerkt een waanzinnig hoge bloeddruk te hebben, ‘dat is de leeftijd’’ zei de dokter en een dagelijks pilletje later probleem onder controle.

Mijn hart danste regelmatig tegen het ritme, alsof we beiden dansten op een andere beat. Ik ben nooit muzikaal aangelegd geweest en mijn dansmoves zijn net als ik wat eigenzinnig. Ach met een vleugje humor kan je jezelf ook geruststellen.

Ik leek soms midden op de dag net vanonder de douche te komen, wreed ambetant.

Hoofdpijn, lang leve de Excedrinnekes. Ik had het ook zo druk en moest wel blijven doorgaan.

Ik werd emotioneler, angstiger en werd op een gegeven moment bang om mezelf hierin te verliezen. Wat echt een ramp zou geweest zijn, want op non-actief staan was geen optie om allerlei redenen.

Liep ik tegen een burn-out aan? Ik die inderdaad veel hooi op mijn vork nam, maar zo graag deed wat ik deed, doe wat ik doe.

Desondanks de pil werden menstruaties heftiger en onregelmatiger. En het cijfer op de weegschaal nam toe, what the f**k!

Recent verleden, FORTYSOMETHING: Hallo?! Hoor je mij?📢

Na enige tijd raapte ik de moed bij elkaar en maakte een afspraak bij de huisarts en werd doorverwezen naar de gynaecoloog.

Ik kon mijn klachten opsommen, maar kwam tijdens dat consult meer en meer tot het besef dat ik nooit ten volle geconnecteerd had met mijn vrouwenlijf. Klachten en pijntjes heb ik steeds ondergaan, en werden symptomatisch opgelost indien nodig. Ik slikte letterlijk maar wat zonder goed en wel te weten wat er binnenin gaande was.

Het hoort er allemaal bij en we praten daar niet over.

Hoe mijn cyclus werkte tot de bijzonderheden tijdens mijn zwangerschap, het herstel van de bevalling en nu een nieuwe levensfase die zich aandient, what’s going on? Waarom zijn wij als vrouw niet beter op de hoogte van ons eigen lijf? Of ben ik de enige die deze memo gemist heeft?